AYNADAKİ  ADAM

​

​

1982 Mardin Kızıltepe Lisesi mezunuyum ben.

Mezun olduktan sonra, Siirt Eğitim Yüksekokulu, Erzurum'da göreve başlama,  Antalya'da askerlik derken, tekrar Mardin'e atandım.

Sene  1992.Bir hafta sonu Mardin'in Kızıltepe ilçesinde bir arkadaşımı ziyarete gitmiştim. Ana caddede Olimpiyat diye bir mekanda buluşacaktık. Mekanın okey salonu, bilardo salonu, ve şimdikilerin kafe dedikleri bir bölümü vardı.

Kafe bölümüne oturup, gelen garsondan çay istedim.

Beklerken, bir ara sol yanıma döndüğümde, bir beyefendinin bana baktığını fark ettim. Önce pek önemsemedim, ama  sanki tanıdık gelmişti.

Çayımdan bir yudum alıp, tekrar soluma dönüp baktığımda, o beyefendiyle yine göz göze geldik.

Evet tanıdık gelmişti. Kesinlikle o da beni tanıyor olmalı ki ,o da dönüp bakıyordu her baktığımda.

Tekrar dönüp baktım, gülümsedim, o da gülümsedi. 

Biraz uzaktaydı ama, hiç yabancı gibi gelmiyordu yüzü.

Başımla hafif selam verdim, o da selam verdi.

Kesin tanıdık. Ama çıkaramıyorum.

Tekrar döndüm önüme, çayımla ilgilendim. Saate bakıyorum, arkadaşım nerde kaldı acaba diyorum. Mekanın giriş kapısına bakıyorum ,arkadaşım hala görünürde yok.

Aklım yan taraftaki şahısta. Kim lan bu diyorum. Eski arkadaşlardansa, tanımazsam ayıp olacak. O da bir girişimde bulunmuyor. Hayır seslense, merhaba dese, belki sesinden tanırım diyorum. Yok.  

Dönüp soluma dikkatlice baktım.

Evet .

Tanıdık.

Çok tanıdık.

İyice baktım.

Bir daha baktım.

Tanıdım. 

Şaka gibi.

Deminden beri karşıdaki duvar aynasından kendimi seyrediyormuşum. 

Tövbe estağfurullah...

​