CEHENNEMİN DİBİ
Okulun dış kapısından içeri girerken, sabahçı öğrenciler de, üçerli beşerli, kızlı oğlanlı, kimileri şakalaşarak, birbirleriyle didişip kakışarak, kimi derslerden söz ederek dış kapıya doğru akıyorlardı. Aralarından birinin “düştüm” dediğini duyunca, gayri ihtiyari “nerde düştün ? “sorusu çıkıverdi ağzımdan.
Sanırım 8. sınıf öğrencisiydi. Yuvarlak sevimli yüzlü, beyaz tenli ve siyah saçlarıyla gözleri uyum içerisinde bir erkek çocuğu.
Arkadaşlarıyla umarsızca bir şeyleri paylaşan bu sevimli çocuk, birden bire sevimsiz bir yavruya dönüşüverdi.
Hiç hesaplamadan, hiç beklemeden duyduğum bir kelime karşısında, babalık ve öğretmenliğin verdiği iç güdüleriyle, ağzımdan dökülen “nerde düştün ?” sorusuna karşılık aldığım cevap karşısında irkildim ve incindim…
-”Cehennemin dibinde!” dedi, ve , arkadaşlarıyla sokağa akıp gittiler.
Beklemediğim bu tavır karşısında dondum kaldım. Arkasından bakakaldım.
Sınıfa doğru giderken, ensesinden tokat yemiş ,itilmiş , incinmiş , oyuncağı elinden alınmış bir çocuk gibi hissettim kendimi… Hiç beklemediğim ve hakketmediğim bu cevap karşısında omuzlarımda bir ağırlık hissediyordum. İyi günler dileyen meslektaşımı duymadım bile .
Ceketimin ucundan tutarak benimle sınıfa girmek için adeta yarışan öğrencilerimi sonradan fark ettim…
Gün boyunca sinirlerime sahip olamadım. Neler yaptığımı, çocuklarla neler yaşadığımı ,nasıl ders işlediğimi hatırlayamadım bile…
Öbür gün, yine aynı saatte okulun dış kapısından içeri girdiğimde gözlerim dünkü çocuğu aradı.
Çocuk arkadaşlarıyla güle oynaya, dünkü gibi bir şeyler anlata anlata dış kapıya doğru geliyordu…
Çocuğun yanıma kadar gelmesini beklerken, ne yapacağım, ne diyeceğim hakkında bir fikrim yoktu. Sadece yaklaşmasını bekledim.
-“Dün nerde düşmüştün çocuğum ?” deyiverdim.
Çocuk beklenmedik bu soru karşısında önce yüzüme baktı. Sonra arkadaşlarına baktı, bana yaklaşarak ,
-Düştüğümü nerden biliyorsunuz hocam dedi.
-Dün sen söyledin ya çıkarken…
Önce bir durakladı, sonra birden hatırlamış gibi.
-Dün beden eğitimi dersinde bahçede top oynarken düşmüştüm hocam. Ama neden sordunuz şimdi? Dedi çocuk….
Dün olanların farkında bile değildi.
Ne dün beni görmüştü, ne de söylediklerinin farkındaydı.
Aslında düştüğünün bile farkında olmadan ,her gün biraz daha büyümeye ve her gün biraz daha olgunlaşmaya devam eden bir yetişkindi..