CEMRELER  DÜŞTÜ

 

Dün akşam, büyükbabam, babaannem ve Sevim halam bize geldiler.

Yemekten sonra annem kahveleri yaptı.

 Ben de derslerimi tekrar ederken, annem büyükbabama sordu.

-Cemre düştü mü baba?

-İkisi  düştü, biri kaldı  ,dedi büyükbabam.

Şaşırmıştım.

-Suna teyezenin kızı Cemre mi düşmüş anne? Diye sordum.

Hayır kızım. Bu cemre başka Cemre dedi gülerek.

Anlamamıştım.

-Dur ben anlatayım Seniha’cığım dedi büyükbabam.

-Dinliyorum… dedim büyükbabamın yanına ilişerek.

-Bak dedi büyükbabam.  Cemre demek, Sıcaklık demektir. Kış bitince, önce havalar ısınır, sonra doğadaki, yeraltındaki sular ısınır, daha sonra da toprak ısınır. Biz buna “ cemre düşmesi “ deriz . Bunlar olduktan sonra, anlarız ki , artık ilkbahar gelecek, doğa canlanacak, yeraltında kış uykusuna yatan canlılar, yavaş yavaş yeryüzüne çıkacaklardır. Okulda öğretmediler mi size dedi gülümseyerek.

-Anladım.  Cemreler düşünce karneler  de yaklaşıyor . Tatile hazırlık yapabilirim ardık dedim sevinçle. Hem yarın arkadaşlarıma da anlatacağım dedim.

-Acele etme dedi büyükbabam gülerek…Daha bütün cemreler düşmedi. Hem unutma. Ne demiş atalarımız?

-Ne demişler dedim merakla…

-“Mart kapıdan baktırır, kazma kürek yaktırır”. Dedi yanağımı okşayarak.

-Bunu da anlamadım, dedim.

Herkes gülüştü.

-Onu da başka bir gün anlatsın büyükbaban. Bırak ta kahvesini içsin adamcağız, dedi babam.

Ama ben bu atasözünü kendim araştırıp buldum.

Bence siz de araştırıp bulun arkadaşlar. Çok eğlenceli…