ASANSÖR

​

Sevgili günlük, 

 Bu gün  Ozan dayımlara gitmeyi planladık. 

Sabah erkenden kalktık. Anneannem  hemen mutfağa girdi. Ozan dayımın sevdiği çörekleri yapacakmış. Benden de yardım istedi. Çok yetenekli bir asistan olarak ben de kollarımı sıvadım. 

Anneannemin istediği malzemeleri getirip yardımcı oldum. Çok güzel çörekler yaptık. Mis gibi koktu. Toparlandıktan  sonra, ve kardeşim Asel Nevanın da karnını doyurduktan sonra, dedemle beraber arabaya gittik.  Annemler de gelince Anneannem öne ,dedemin yanına  oturdu. Ben ,annem ve kardeşim de arka koltuğa geçtik. Hareket ettikten bir süre sonra, anneannemin kemerini bağlamadığını fark ettim. 

-Anneanneciğim,  bir şey unutmadın mı? Diye sordum. 

-Yok çocuğum ,her şeyi aldım,dedi. 

-Onu demiyorum.Arabaya binerken bir şeyi unutmadın mı? Diye tekrar sordum. 

-Hayır çocuğum ,kapıyı da kapattım ,dedi. 

-Aman anneanne ya. Kemerini bağlamamışsın, dedim. Çok tehlikeli. Senden beklemezdim, dedim. 

Anneannem :. Allah korumuş. Ya trafik polisi görseydi. hemen ceza yazardı. Dedi kemerini bağlarken. 

-Onu mu diyorum Anneanne. Allah korusun, ani bir frenle başın cama değebilir, zarar görebilirsin diye diyorum. 

-Ay vallahi haklısın kızım. En önemlisi güvenlik diyorsun yani. 

-Hah şunu bileydin ,dedi dedem.  

Zaten Ozan dayımın evine de yaklaşmıştık.  

Dedem arabayı park ettikten sonra, bina kapısına yaklaşım dayımların evinin ziline bastım. Birkaç saniye sonra kapı açıldı. Bizimle beraber iki çocuk daha binanın içerisine girdiler. Asansör düğmesine sürekli bastıklarını görünce , 

-Ne yapıyorsunuz çocuklar. Bir defa basmak yeterli dedi annem. 

Ama çocuklar duymuyordu sanki. Derken asansör geldi. Çocuklar daha kapı tam açılmadan asansörün içine girme yarışına girdiler. Biz daha asansöre yerleşmeden, kat düğmelerinin hepsine sırayla bastılar. 

Ozan dayımın dairesi 5.kattaydı. Fakat çocuklar tüm düğmelere bastıkları için, asansör her katta duruyor, kapılar açılıyor, bir kaç saniye bekledikten sonra tekrar kapanıp hareket ediyordu. Sonra yine bir üst katta bekleyip aynı şeyler yaşanıyordu. 

-Siz hangi kata çıkacaksınız çocuklar, sordu dedem. kıvırcık saçlı, mavi  gözlü, üzerinde kırmızı tişört olanı, 

-7.Kat ,dedi pişkince sırıtarak,  

-Ama böyle olmaz ki çocuklar. Sadece çıkacağınız kata basmanız yeterli olacak. Bakın her katta bekletiyorsunuz asansörü. Yaptığınız çok yanlış , dedi dedem. 

O esnada da zaten her katta duran asansör nihayet dayımların katına çıkmıştı.  

Biz indikten sonra, asansörün içerisinde kalan çocukların gülüşmeleri devam ediyordu. 

kerken,