top of page

GEÇMİŞ ZAMAN ŞİİRLERİ

Bütün İbrahimlere...

coştukça coşuyor nalları ,

yıllanmış şarabın kırmızılığında...

1-

……………………………………………..

         ……………………………………..

………………………………………..

……………………………………………

……………………………………

                   ………………………………

 

          yassah hemşerim!............

                                  ………………..

ÖZLEM

 

kalem kaşınır parmaklarım her akşam

şiir doğurur gece yarısı gözlerim.

başlamadan daha diğerine

         elimdeki son satırı 

                    ölesiye özlerim,

 

                                     1988

MEHMEDİN GÜNLÜĞÜ

 

tilkinin dolaşıp döndüğü yer

         kürkçü dükkanı

                   -işçinin ekmek-

 

eve biraz yorgunluk

şuradan üç kilo sinir

         iki metre de surat

 

ekmekte bekleyen var

            bir kadın

                     iki çocuk,                   

                

                                  1988

GÜLÜM HANİFİ

çıkıp geldi diye içerden

döndü diye sevindiler ah!

ve eş-dost

         hısım- akraba

“hoş geldin”e geldiler

 

kalamadı on gün-iki hafta bizim Hanifi

doyamadı Güneş’e

         demli çaya

                 temiz gömleğe

         bırakıp gitti

                   gülüm Hanifi,

   

                                   1983

ŞİMDİ

Birer yorgun şahindik avlarını yitirmiş

Unutulmuşluğun kollarındayız şimdi

Giyindik, kuşandık yalnızlığımızı

Anılarda sevişmekteyiz  şimdi

Dostlarımız vardı bizim iki cihanlık

Biri yarimiz biri, sevdamız

Ve uğruna ateşlere koştuğumuz

Oturup kendi kanımızı içmekteyiz şimdi

GÖNÜL ALMA

 

seni ben güzel annem

içerdeki günler kadar yazdım yüreğime

                   unutur muyum  ki seni ben…

ama,,

temiz gömleğimi

         sıcak demli  bir çayı

buğusunu  ekmeğin

                  daha çok özledim

                            -desem-

                     darılma emi!     

                   

                                               1989    

UMUT

 

düşünmek ve düşlemek se umut

                 -güzel günlere dair-

düşünü dinç tut

ve sarıl ölmemesiye

                - merhaba  umut -                 

                                       1975

UNUTULMAMAYA     

 

kardeşim benim

düşlerimde açan umut çiçeğim

yitip giden zaman içinde

eskiyen yaprakları gibi takvimin

                   solmayayım gönlünde

                            -unutma beni-       

                                                      

                                           1986

YARINLARA

 

el salladı bana yarınlarım oturup düşlerime hınzırca                                                              soyunup  şiirimsi

halay çekti saçlarında çocukların

papatyaya boğdu bütün baharları

horon tepti gelinlik kızlarla acemi sevdalarım

ve kına yaktı sayısız ellerine utanmadan

              zil takıp oynasın özlemlerim...

                                                        1995

İSKENDER

önce ben gördüm İskender'i , İskenderiye kapılarında

sonra siz gördünüz İskender'i ,

iskender kebap  salonunda  kayık   tabakta

 

önce ben

kılıç kalem ,kağıt kalkan yaptım saldırımı

sonra siz salla kaşık batır çatal

     yapamadı savunmasını İskender

onu tek bir sözle aldım esir

                               -elif üstün esire-

götürttüm o yere ki

adı “iskenderi un ettiler” ba’bında                

                             İskenderun’a

               -şimdi demir çelik oluyor posası-

önce ben sevdim Kleopatra’yı

                      -o güzellik budalasını-

sonra firavun da kimmiş ki Napolyon

o zamanlar

daha Homeros'un babasının bel suyu

büyük babasının da babasının belinde

 Plüton   yedisinde

Roma

       daha paşa dedemin yan cebindeydi

                 - siz neredeydiniz ?-

 

önce ben öldürdüm Führer'ciğimi

                            -Hayl Hitler-

sonra parmağı

o zamanlar daha Almanya alamaniyyya değil

                        Görmeny

                                     -idi-

ve daha Hitler'cik

       kocaman kocaman  bir çocuktu pasaklı

                            ve tek  yumurtalıklı

                                      bir erkekti(!)

hem daha yeni tanımıştı Eva’yı

bıyıkları da fırça değildi daha

ben oturtup karşıma Kurt'u ,Çakal'ı da

                parmağı çekti tetiği

                  -siyanür beyler neredeydiler-

 

                                             1979

BİZE KALAN

“kısalır günler insanlar büyüdükçe”

                                   der şair

bize kalan sa

biriktirip biriktirip

       uzatabilmek kısalan günleri

         ve çocuklaşmak büyüdükçe…

                                              

                                     2000

KARA TİREN

                 “ey tiren kara tiren

                 o’dur yari götüren”

 

vagon vagon askeri

kara kara kömürü

çelik çelik Kore'ye

 

sürü sürü fındığa

sarı sarı kızları

siren siren mehmetçik

 

şeker şeker pancarı

kıyım kıyım patates

kalas kalas ormanlar

 

tünellerce memleket

sabah akşam fabrika

saçlarını başlarını kapkara tarayarak ta

taaa   arşa kadar , umarsızca

durup dinlenmeden,

ve bir o kadar da  yorulmadan

ve tarlada çalışan tütüncüye,

pamukçuya

         buğdaycıya

                 pancarcıya

ve evliye ve evsize nispet ederekten

ve onlar da sana gıpta gıpta bakaraktan

hain hain

         kasıt kasıt

             duman duman dolanıp durma 

kaç kurtul bu siyahtan , ey tiren kara tiren

                                      1985

BAHAR GELMİŞ

Dağlarına  bahar gelmiş  memleketimin

Yer demir ,gök bakır

Yerde tank ,gökte uçak ,boğazda bıçak

                           -gibi gemiler-

Görüşmecin yeşil soğan bulamamış

Kapıda adın yazılmıyor deftere

koparacak yıldız da yok saçlarında

                            -Saçların da-..

Sigaran karanfil kokmuyor artık   memedim.

 

                         

                                               2006

ATEŞ BÖCEKLERİ

Çetin beyin şu küçük kızı var ya

 hani şu geçen yaz balkondan düşüp te  bacağını kıran

Geçen gün de  kalbini kırmış birisinin

                              -morcivert -

Çetin beyin şu küçük kızı var ya

 hani şu geçen gün kalbini kıran bir gencin                          

                             - morcivert-

Çalmışlar durup dururken kalbini

akşamüstü- akşamüstü kızcağızın

                               -hay aksi-​

 deme sen ateşböceği

Biraz daha dursun bende o haylaz.

                                             2006

HUZUR

kaçtı da yine uykum anne

kaldı mı sende biraz huzur

                 sandığın diplerinde  bir yerlerde

                                         2006

AYANA

 

“ben babamın hep yarı yolda kalan kızıyım”

                                     dedi Ayana…

ceketine tutunup yürürken beraber hayat yokuşunda,

bir kere bile of demezken ilk sevdan, koca adam

pes edip kalırsan eğer  öylece Ayana

Ölür işte o zaman 

 İlk sevdan, koca adam…

DÜ SWAR

Şevki jı şevén tari

Şevki jı şevén qeşa

Tü nıkaribu kü çok bıdi ardé

Erda teréki ü erda bırçi

Dü sıwarén spehi

Kü hespéwan erd dılerızinın

Dü kozıké dılémın da vezeliyanın

Herdu swarın spehi ü xemgin

HANIM TÜRKÜ

 

Demircinin ıslığında gezerken hanım türkü

Topal tanrıyı gördü ve tutuldu yanarak

Ocaktaki ateşin dumanı yöresinden

            Dönüyor ve tütüyor

                        Tütüyor ve dönüyor

                        -Yalnızlığını  ötüyor -

PEMBE

 

En umulmadık zamanda düşerdin aklıma

Ben saat beş şiirleriyle sevişiyorken

Sen demlenirdin uykularda

                          Taze aşk saatlerinde

Oysa  benim adım çıktı çapkına

 

Ben Bethoven dinlerken ,sen şiki şiki baba

Sonra saat altı kırkbeş trenleriyle başlardı serüvenimiz

Ben serçelenirken  saçaklarda

Sen pembe giyerdin dört mevsim on iki ay.

                    - Utanırdı pembeler-

ÜÇÜ BİRYERDE

 

Yoğurup ta yorgun sesiyle annem sabahları

Ve kuru ekmekten kale yapıp savaşırdı

En güzellerini doğurup bebeklerin

Sönmüş umutları yarınlara taşırdı

 

Sonra derken babamdı omuzlayan dağları

Botanları aşıp ta tütün neyin taşırdı

En güzellerini büyütüp delikanlıların

Düşman yüreğine ,kor korkular taşırdı

 

Ben yoktum görmedim ben, bir de ablam yaşardı

Gül eliyle yaralara merhem olup taşırdı

En tatlısını yaşların, ve en acı acıları

Sabah akşam dinlemez, kahramanlık taşırdı

EFLATUN

Benim olmayan  gemilerim vardı benim olmayan denizlerde

Tuz içindeydi geçmiş zaman yelkenlilerim

Yorgundum

            Yaralıydım

                    Üstüm başım sen içinde

 

Kapındaydım işte bütün aşk sarhoşluğumla

Kan revan içindeydi pişmanlıklarım

Saçlarında asılı kaldım mişli geçmiş zaman fiilinde

Tutunamadım kirpiklerine ,delirdi gözbebeklerim

 

De benim nankör sevdam

Kızarmıyor mu yüzün

Ben acılar içinde

Sen eflatun gezersin

Dilleri ne olursa olsun 

birbirlerine sırılsıklam aşık lan bu şarkılar,

Yoksa yedi notayla bunca çeşitlilik,

                  olur muydu hiç

                              türkü kardeş.

Sen bana papatya ol, ben sana çınar

Sen falıma bakarken,

                  -seviyorum,

                         seviyorum,

                               seviyorum.

Sen dilimde çilek ol, ben sana nar,

Döküleyim bin parçaya,

                    -eriyorum,

                             eriyorum,

                                  eriyorum..

bottom of page