AMA ÖĞRETMENİM ,BENİ ÖPTÜN…
Sene 2005. Mardin Hikmet Uluğbay (Sonradan Selahaddin Eyyubi oldu)İlköğretim okulunda 1.snıfı aldığım yıldı.
Okulun ilk haftasında öğrenci listeleri güncellenemediğinden, liste olmaksızın alıştırma çalışmaları yapıyorduk.
Renkli karton parçalarından çocukların sevdiği varlıkların figürlerini oluşturup , çocukların isimlerini yazıp, yakalarına iliştirmiştim.
Bu şekilde hem çocukların isimlerini öğrenecektim hem de çocuklara isimleriyle hitap etmiş olacaktım.
2. haftanın başında, listeler güncellenmiş olarak bize geldi. Yoklama almaya çalışırken, listeye göre sınıfta bir çocuğun fazla olduğunu fark ettim.
Listede 29 öğrenci görünüyorken, sınıfta 30 öğrenci bulunmaktaydı.
Tek tek isimlerini okuyarak yoklamayı bitirdim. Yakasında Mor kelebek figürü olan çocuğumun isminin listede olmadığını fark kettim.
Okul idaresinden o çocuğumun aslında benim olan "D" şubesi değil de,"B " şubesinde kayıtlı olduğunu öğrendim.
Öğrencimin çantasını toplamasına yardım ederken, çocuk neler olduğunun farkına varmaya çalışıyordu.
İsminin benim sınıfımda değil , diğer sınıfta olduğunu , oraya gitmesi gerektiğini anlatmaya çalıştım. Ama anlayamadığı da belliydi. Çantasını taşımasına yardım ederek, elinden tutup yan şubeye götürdüm.
Kapıyı çalıp içeri girdik. Öğretmen arkadaşıma durumu anlattım. Asıl sınıfının burası olduğunu , ve artık bu sınıfa gelmesi gerektiğini söyledim. Öğretmen arkadaşım da ilgilenerek ,çocuğu boş olan bir sıraya oturttu.
Öğretmen arkadaşıma teşekkür ederek tam sınıftan çıkacakken, arkamdan bir ses duydum.
-“Ama Öğretmenim” diye seslenen çocuğa döndüm.
Dudağı hafif sarkmış, biraz kızgın, biraz kırgın, sitemli bir ses tonuyla…
“Ama öğretmenim. Beni öpmüştünüz ya…” Dedi.
Mahcup, pişman, ve utanmış bir şekilde “özür dilerim” dedim.
Çantasını aldım, usulca ellerinden tutarak beraber sınıfımıza döndük.
Anladım ki, onu öpmüş olmam, onu sevdiğim, onu sahiplendiğim anlamını çıkarmıştı çocuğum.
Ve o söz üzerine, o çocuğumla beş yılı birlikte geçirdik.